This article discusses the arrangement of space in Věra Linhartová's (b. 1938) verse. The poet places great emphasis on the visual aspects of her verse, which is also why the poems have been called architectural. The first part of the article focuses on the chief means of achieving this architecture: typeface (size and style), spacing, and punctuation marks. The second part of the article focuses on the thematized spacetime of the fictional world of Linhartová's verse. It analyzes and interprets selected motifs and images: the wall, home, nature, nothingness, and emptiness. and Článek se zabývá prostorovým uspořádáním básně Věry Linhartové. Na vizuální stránku básně je kladen velký důraz, proto také jsou autorčiny básně označeny jako básně architektonické. Autorka článku si všímá hlavních prostředků této básnické architektury: práce s písmem (velikost, grafické uspořádání), mezerami, interpunkčními znaménky. V druhé části článku je pozornost zaměřena na tematizovaný časoprostor fikčního světa básně. Autorka analyzuje a interpretuje vybrané motivy a obrazy: motiv zdi, obraz domu, přírodní motivy, obrazy nicoty a prázdnoty.