In his criticism of my book Člověk a pravidla [Man and rules], Michal Ivan scrutinized my notion of implicit rule, concluding that it is flawed. In this contribution, I defend my approach, explaining the notion in greater detail. I state that my talk about the existence of an implicit rule refers to the social setting in which some kinds of social (especially linguistic) actions are governed by normative attitudes of the members of the society. These normative attitudes institute the propriety which make instances of actions of the kinds either correct or incorrect; hence people can follow or violate the rule, the rule can come into being, develop, and fade away - without it being explicitly articulated., Ve své kritice své knize Člověk Pravidla [ Člověk a pravidla ], Michal Ivan prozkoumány mé pojem implicitního pravidla, k závěru, že je chybné. V tomto příspěvku obhajuji svůj přístup a podrobněji vysvětluji pojem. Prohlašuji, že můj rozhovor o existenci implicitního pravidla odkazuje na sociální prostředí, ve kterém jsou některé druhy společenských (zejména jazykových) akcí řízeny normativními postoji členů společnosti. Tyto normativní postoje zakládají vhodnost, která činí případy těchto činů správné nebo nesprávné; lidé tak mohou pravidlo dodržovat nebo porušovat, pravidlo může vzniknout, rozvinout se a zmizet - aniž by to bylo výslovně vyjádřeno., and Jaroslav Peregrin
Inferentialism, as presented by Robert Brandom, is first and foremost a view of the nature of meaning: it is the view that meaning is fundamentally the role which an expression acquires by becoming governed by the rules of our language games. (Hence it is a certain kind of “use theory of meaning” familiar from post-Wittgensteinian discussions; according to inferentialism, however, meaning is not given by actual use, but rather by the rules of correct use.) In this text we attempt to draw very general consequences from this approach (consequences that go beyond what is to be found in the work of R. Brandom). We claim that meaning is generally a certain form of “entanglement” in a certain kind of human practice that is built up from the much more primitive building blocks of human abilities that enable us to adopt normative attitudes and, in general, to accept rules. And it is just these human abilities which have shifted us humans onto the evolutionary trajectory on which we are now proceeding and on which we are quickly leaving behind other kinds of animals. It is precisely this ability which has led to our becoming the only animal species which has supplemented standard biological evolution with a kind of evolution that we might call cultural, and which is incomparably faster and more effective.