Český překlad libreta ze života italského umělce a dobrodruha. V Římě o masopustním karnevalu se Cellinimu nepodaří uprchnout s dcerou papežského pokladníka a při rvačce navíc zabije člověka. Vykoupí se tím, že přes noc dokočí a odlije sochu Persea. Poprvé byla opera hrána v pařížské Opeře 10. 9. 1838, česká premiéra se konala v ND v Praze 10.10.1894. Před 2. dějstvím zazněla Berliozova předehra Římský karneval.
Libreto výpravné hry. Malíř Lípa má před svatbou s ráznou hostinskou Markýtkou, u které už je s přáteli notně dlužen. U čarovné tůně se ale beznadějně zamiluje do víly Běly, které schová kouzelný závoj, aby zůstala mezi smrtelníky. Pohádková hra českého skladatele byla nejprve provedena ve Vídni pod názvem Der Zauberschleier 11.2.1842, kde měla přes 300 repríz, v Praze se v sezóně 1842/43 uváděla asi 80x. Národní divadlo tuto její českou verzi pod názvem Čarovný závoj uvedlo 11.10.1893, odehrálo se pouhých 8 repríz.
Libreto k baletu v 10 obrazech pantomimicky na scéně předvádí svatební obyčeje a národní tance podle K. J. Erbena, F. V. Vykoukala a A. Waldaua. S hudbou K. Bendla a v choreografii A. Bergera měl premiéru 13.2.1895 v Nár. divadle v Praze. Příchod svatebčanů, svatební smlouva a požehnání rodičů, Šátek a kytka - metáčky, Cesta do kostela, Oddavky, Návrat z kostela, zastávka před hospodou - tanec "korbel", Hody u nevěsty, Zábava v hospodě - uvádění nevěsty - plaček a národní tance, Čepení a loučení se nevěsty, Odchod ženicha s nevěstou, Tance závěrečné: "skočná", "umrlec", "osmička", "cibulička" a "chytavá".
Školní zprávu o stavu a aktivitách novoměstského gymnázia v Žitné (později v Resslově ulici) v r. 1890/91 doplňuje pojednání J. Máchala Úvod ve studium ruských bylin.