signatura: nonagesimo q' nto in illa silba zoph obiit /Jerzen licen in decret Cano pgen et opolien et / ella s. Symonis et Jude in ecclia pragen sepultus.
The text is contained in the following manuscripts:
München, Bayerische Staatsbibliothek, Clm 18404
Praha, Národní knihovna ČR, VIII G 30
Edition:
Johannes Wenceslai de Praga, Expositio I-III librorum De anima Aristotelis, ed. Z. Tyl, in Z. Tyl, Výbor z české literatury od počátků po dobu Husovu, Praha 1957, 749-752.
Literature:
V. Flajšhans, "Pražští theologové kolem r. 1400" in Časopis Musea Království českého 79 (1905), 28; J. Tříška, Literární činnost předhusitské university, Praha 1967, 53-54.
The manuscript contains the following texts on universals:
Johannes Buridanus: Quaestiones in I-VIII libros Physicorum Aristotelis
Johannes Buridanus: Quaestiones in I-VIII libros Physicorum Aristotelis
Catalogue:
G. Powitz, Die Handschriften des Dominikanerklosters und des Leonhardstifts in Frankfurt am Main, Frankfurt am Main 1968, 125-126.(http://bilder.manuscripta-mediaevalia.de/hs//katalogseiten/HSK0017_b125_jpg.htm)
Tato chalcedonová gema zobrazující hlavu dívky, patrně původně gorgoneion z faléry, byla druhotně vsazena do svorníku Kaple sv. Kateřiny na Karlštejně., Kotalík 1982#, 64, č. k. 4., Bažant 2000#, 147-148., and Kámen s hlavou dívky (začátek 4. stol. ) byl patrně původně středem faléry, římského vojenského vyznamenání v podobě disku (zlatého, stříbrného) udělovaného nejstatečnějšímu z vojáků, triumfální atribut. Karel IV. sbíral různé antické starožitnosti (byzantské a římské kameje, gemy a mince). Jednu z gem, kterou patrně získal z Francie, dal zazdít do klenby kaple sv. Kateřiny na svém hradě. Řezba byla interpretována jako hlava Medúzy. Gemy nebo kameje s její hlavou patřily k nejoblíbenějším zobrazením v době císařství, jako ochranné znamení, ve víře, že Medúza může nepřítele nechat zkamenět. Tato hlava je však stylizovaná do podoby mladé dívky, proto zřejmě nebyla v karlovské době jako hlava Medúzy rozeznána, na svorník byla patrně umístěna jako antické zobrazení hlavy anděla. K mylnému výkladu hlavy mohlo přispět křížové vrtání (vrtání ve tvaru kříže je viditelné proti světlu), které mohlo být považováno za tajné znamení.Pro sběratelství ostatků a jejich oslavu uměleckou tvorbou byl Karel ve své době nazván "druhým Konstantinem". Nástěnná malba nad východem z kaple Sv. Kateřiny na Karlštejně (1357), na níž je Karel IV. zobrazen, jak s královnou pozdvihují ostatkový kříž, měla evokovat Konstantina a jeho matku sv. Helenu. K interpretaci výzdoby kaple měla patrně přispět i antická gema umístěná na svorníku kaple - shodou okolností je z Konstantinovy doby.
Na nástěnné malbě v svatováclavské kapli ve sv. Vítu na Pražském se klečící Karel IV. objevuje jako donátor., Bažant 2003#, 134-136., and U scény Ukřižování je zobrazen klečící císař Karel IV. se čtvrtou manželkou Alžbětou Pomořanskou, a Václav IV. s první manželkou Janou Bavorskou. Klečící Karel IV. a jeho manželka byli začleněni rovněž do mozaiky na fasádě Zlaté brány svatovítské katedrály z let 1370-1371.