Nahý mladík (Apollón) se opírá o sokl, na němž spočívá lyra, vedle ní sedí malé okřídlené dítě (Kupido)., http://www.hung-art.hu/frames-e.html?/english/f/fadrusz/index.html ( 13. 09. 2006), and Plastiku autor vytvořil podle antických předloh v době svých studií ve Vídni. Později podle ní byly vytvořeny odlitky a prodávány jako kopie antické plastiky (citace podle : http://www.hung-art.hu/frames-e.html?/english/f/fadrusz/index.html ( 13. 09. 2006). Autor v letech 1879 - 1883 pobýval v Praze, byl zde ve vojenské službě, kde se stýkal se sochařem Václavem Myslbekem.The artist executed this sculpture after ancient examples during his studies at the Academy in Vienna. The rather stereotyped, conservative work was later copied in plaster and sold in antiquity shops as copy of an ancient statue. During military service in Prague (1879-83) he met Myslbek, a famous Czech sculptor (http://www.hung-art.hu/frames-e.html?/english/f/fadrusz/index.html ( 13. 09. 2006).
Bronzová plastika sedícího nahého muže, levou rukou drží knihu, u nohy balík a kotva, v pravé ruce drží věnec (doplněn dodatečně)., Encyklopedie dějin města Brna (http://encyklopedie.brna.cz/home-mmb/?acc=profil_objektu&load=600 (27. 1. 2013))., and Plastika byla původně součástí podstavce pomníku císaře Josefa II. (původně v parku na Lažanském, dnešním Moravském, náměstí v Brně). Pomník byl zrušen roku 1918, roku 1958 socha umístěna v Denisových sadech, dnes v parku Lužánky.
Bronzová plastika: sedící žena v levé ruce drží štít s rukou v ruce a nápisem CONCORDIA // RELIGIONUM, v pravici pochodeň., Encyklopedie dějin města Brna (http://encyklopedie.brna.cz/home-mmb/?acc=profil_objektu&load=600 (27. 1. 2013))., and Plastika byla původně součástí podstavce pomníku císaře Josefa II. (původně v parku na Lažanském, dnešním Moravském, náměstí v Brně). Pomník byl zrušen roku 1918, roku 1958 socha umístěna v Denisových sadech, dnes v parku Lužánky.
V parku 16 plastik s antickou tematikou - Hygeia (žena s hadem), Fides (žena se psem), Nereovna (žena s delfínem), Vulkán (muž opírajícíc se o kovadlinu), Neptun (muž s věncem na halvě, u nohou trs rákosu), Nereus (muž s turbanem na hlavě, v plášti lemovaném kožešinou, v ruce roh), Flora (žena s nádobou s květinami), Fortuna (žena s rohem hojnosti), Venuše (žena s holubicí). and Sochy vytvořeny pro velmistra řádu Evžena Habsburského, 1894, autor neznámý.
V půčelí štít s figurální výzdobou and Repräsentationsgebäude am Neustädter Elbufer, ursprünglich Sitz des Sächsischen Finanzministeriums. Nach beinahe vollständiger Kriegszerstörung Wiederaufbau in den 1950er Jahren, danach war die Bezirksbehörde der Volkspolizei und die Ingenieurschule für Geodäsie und Kartographie darin untergebracht. Nach Restaurierung 1994 bezog das Sächsische Staatsministerium der Finanzen das Gebäude. Ein Giebelbild zeigt die Figur der Saxonia umgeben von allegorischen Dargestellungen der Künste und der Staatsorgane.
Alegorická figura ženy, Vlast, sedí na trůně nad schodištěm, u paty schodiště lev, vedle něho putto, drží nad hlavou podušku s korunovačními klenoty. Za trůnem Fama (trubka a křídla) a další alegorické postavy s věnci a zemskými znaky, oslavující Vlast. and Databáze českého amatérského divadla: http://www.amaterskedivadlo.cz/main.php?data=multimedia&id=50518, 13. 1. 2013).
Kopie sochy Apolóna Belvedérského. Stojí u kmene stromu na němž se plazí had, levá ruka je napřažena, v pěsti zbytek luku. Sochu daroval Anasztáz Tomori (Theodorovits) (1824 - 1894), mecenáš, člen maďarské Akademie věd. Původně instalována v Muzeu, roku 1902 přemístěna do zahrady., Budapesti köztéri 1987, č. 107., and Socha je kopií antické římské mramorové kopie (130 - 140 n.l.) řeckého bronzového originálu připisované řeckému sochaři Leocharovi (330 - 320 př. Kr). Antická socha byla nalezena v 15. století byla blízko Říma, v roce 1509 byla převezena do Vatikánu, kde byla v roce 1511 umístěna v Cortile del Belvedere, což dalo soše její pozdější jméno (srov. Haskell-Penny 1984, č.k. 9). V roce 1532 byl soše přidán luk, který byl v roce 1924 odstraněn a božský genitál byl zakryt břečťanovým listem. Dílo bylo v 16. století zachyceno na grafických listech (např. Marcantonio Raimondi, 1530 - 1534), což přispělo k jeho všeobecnému rozšíření do povědomí milovníků antického umění. Hendrik Goltzius (Apollo Pythius), 1591 udělal sérii kreseb antických soch nalezených v Římě (Apollo Belvedere, Hercules Farnese). Bůh byl často zobrazován a adaptován umělci pro vlastní díla (Dürer, Adam a Eva; Bernini, Apollon a Dafné). Apollón díky tomu vzbudil obrovský zájem veřejnosti a stal se jednou z nejobdivovanějších antických soch. Od 17. století bylo zhotoveno několik jeho sochařských kopií (Versailles, Rampe du Midi, 1684, autor Pierre Mazeline (mramor); Versailles Parc Terrasse, autor Balthazar Keller, 1684 - 1685, bronz; Stasbourg glyptotéka, 18. století; Syon House Middlesex) a brzy se socha stala součástí sochařské výzdoby mnoha parků šlechtických sídel po celé střední Evropě i v Rusku (Ostankino u Moskvy, Pavlovsk u Pertohradu, sbírka Stroganoff Petrohrad). V 19. století byla antická díla zpřístupněna široké veřejnosti díky sbírkám sádrových odlitků (poprvé v Anglii), které sloužily pro studijní účely a byly též inspirací pro tvorbu soudobých umělců (v České republice je dnes původně universitní sbírka soustředěna v Hostinném u Trutnova). Apollón Belvedere byl jejich samozřejmou součástí. Bylo rovněž vytvořeno mnoho zmenšených kopií, které zdobily zámecké kabinety (zmenšená kopie je například v kabinetu, na zámku v Ratibořicích v Čechách). Kovové odlitky vyráběly v 19. století ve velkých sériích železárny, které se zabývaly výrobou umělecké litiny.
Kopie sochy Apolóna Belvedérského. Stojí u kmene stromu na němž se plazí had, levá ruka je napřažena, v pěsti zbytek luku. Sochu daroval Anasztáz Tomori (Theodorovits) (1824 - 1894), mecenáš, člen maďarské Akademie věd. Původně instalována v Muzeu, roku 1902 přemístěna do zahrady., Budapesti köztéri 1987, č. 107., and Socha je kopií Apollóna Belvederského, antické římské mramorové kopie (130 - 140 n.l.) řeckého bronzového originálu připisované Leocharovi (330 - 320 př. Kr). Socha je v Římě doložena od pozdních 90tých let 15. století, od roku 1503 byla ve vatikánských sbírkách. V roce 1511 byla umístěna v Cortile del Belvedere (odtud její jméno), kde byla zpřístupněna veřejnosti, což přispělo k její ohromné popularitě. Dílo bylo v 16. století zachyceno na grafických listech (např. Marcantonio Raimondi, 1530 - 1534), čímž se s ním seznámila záalpská Evropa. V roce 1532 byl soše přidán luk, který byl v roce 1924 odstraněn, a božský genitál byl zakryt břečťanovým listem. Apollón Belvederský se stal jednou z nejobdivovanějších antických soch. Od 17. století byla zhotovena řada kopií a socha stala součástí sochařské výzdoby mnoha parků šlechtických sídel po celé střední Evropě i v Rusku. V 19. století byla antická díla zpřístupněna široké veřejnosti díky sbírkám sádrových odlitků (poprvé v Anglii), které sloužily pro studijní účely a byly též inspirací pro tvorbu soudobých umělců (v České republice je dnes původně universitní sbírka soustředěna v Hostinném u Trutnova). Apollón Belvedere byl jejich samozřejmou součástí. Kovové odlitky vyráběly v 19. století ve velkých sériích železárny, které se zabývaly výrobou umělecké litiny.