Autorka popisuje 2 případy deprese starších nemocných provokované situacemi typickými právě pro senium - ztrátou partnera a kumulací chorob. Je konstatována nutnost zabývat se psychickým stavem starších nemocných a je poukázáno na dobrý efekt podaných antidepresiv., The author describes 2 cases of depression in older patients which is caused by the situations typical just for the seniors - loss of partner and cumulating of diseases. It is necessary to be engaged in psychical stand of older patients and a good effect of antidepressants is shown., and Hana Kubešová
Vaskulární demence je druhou nejčastěji se vyskytující demencí (po demenci Alzheimerově). Autoři článku v souhrnném sdělení uvádějí základní epidemiologické údaje týkající se vaskulární demence. Předkládají přehled o klinickém obrazu tohoto onemocnění a shrnují současný pohled na jeho etiopatogenezi, dělení, diagnostiku a terapii., Vascular dementia is second commonest cause of dementia. The authors of the article have ióne a survey of essential epidemiological data concerning vascular dementia. They present a basic review of vascular dementia's picture and summarize the contemporary view of ethiopathogenesis, clinical discrimination. diagnostics and treatment of the disease., Vladimír Kovtun, Jitka Mészarosová, and Lit. 20
Z mnoha teorií multifaktoriálního procesu stárnutí patří k nejdůležitějším i volně radikálová teorie. Vysvětluje etiologii a patogenezu některých chorob a poruch během stárnutí. Volné radikály poškozují lipidy, proteiny, glycidy a DNA. Ve stáří klesá antioxidační obrana tvořená zvláště redukovaným glutationem, glutationperoxidázou, katalázou, karotenoidy, estrogeny. Mg, Se, Zn a podobně se snižuje i schopnost opravovat poškozené biomolekuly. Naopak stoupá intracelulární vápník, oxidované nebo modifikované LDL, produkty lipoperoxidace, aldehydy, oxidované proteiny, homocystein a ferritin. Volné radikály se podílejí na vzniku a průběhu mnoha onemocnění, jako jsou např. diabetes mellitus, zhoubné nádory, ateroskleróza, katarakta, makulární degenerace, choroby kůže, zubů, uší, degenerativní choroby mozku - Alzheimerova a Parkinsonova choroba, amyotrofická laterální skleróza, roztroušená skleróza, ale i na revmatoidní artritída a další. Volné radikály mohou mít vliv i na osteoporózu a snižují také imunitu. Ještě není dostatečně prokázáno, zda antioxidanty prodlužují život, ale určité chrání před předčasnou smrtí. Budoucí výzkum různých směsí antioxidantů a jejich preventivní používání pravděpodobně přispěje i k prodloužení života., There are many theories of the multifactorial processes of aging. One of the most important represents the free radical theory. It explains at least several diseases and disturbances during aging. Free radicals destroy lipids, proteins, sacharides and DNA. Antioxidant defence decreases with age, especially are reduced glutathion, glutathion peroxidase, catalase, carotenoids, estrogens, Mg, Se, Zn and others, as well as the abiUty to repair the injured biomolecules. On the other hand there is increasing of intracellular calcium, oxidized or modified LDL, products of lipoperoxidation, aldehydes, oxidised proteins, homocystein, ferritin. Free radicals take part in the etiology and pathogenesis in many diseases, especially in diabetes mellitus, malignant tumors, atherosclerosis, cataract, macular degeneration, in the diseases of skin, teeth, ears, in degenerative diseases of brain like Alzheimer's and Parkinson's diseases, amyotrophical lateral sclerosis, sclerosis multiplex, in rheumatoid arthritis and the others. Free radicals may take part also in the pathogeny of osteoporosis, they also decrease immunity. It is not yet satisfactory demonstrated, that antioxidants prolong the live, but they protect against premature death. The future research of different mixtures of antioxidants and their preventive use may lead also to the extension of the life span., Václav Holeček, Richard Rokyta, and Lit. 39
Zájem o diagnostiku demencí pomocí zobrazovacích metod významně narosd až s novými možnostmi léčby inhibitory acetylcholinesterázy, která je indikována v časných a středně pokročilých stadiích některých chorob provážených demencí. Z nástroje určeného k vyloučení léčitelné pnčiny demence (podílí se max. 1-5 %) se zobrazovací metody stávají určující pro stanovení včasné a přesné diagnózy. Od diagnózy se odvíjí prognóza, která se týká jak pacienta, tak i jeho rodiny. Úkolem zobrazovacích metod je včas rozpoznat nemocné ohrožené demencí, dále preklinicky nemocné až po skutečné nemocné, a pokud možno přesně stanovit, o kterou chorobu spojenou s demencl jde. Klinické markery časné diagnostiky neurodegenerativních chorob zatím nemáme. Choroby spojené s demencí se nejdrive projeví v mediálních částech temporálních laloků - hipokampech a entorinální kůře. Změny na mikroskopické úrovni mají svůj makroskopický korelát v zobrazovacích metodách. Porucha funkce předchází morfologické změny. Funkční stavy mozku zobrazí pozitronová emisní tomografie (PET), u nás spíše levnější jednofotová emisní počítačová tomografie (SPECT). Korelátem časných změn ve funkčních zobrazovacích metodách je pokles signálu v temporoparietální mozkové kůře. Zobrazení struktury v anatomickém detailu umožňují magnetická rezonance (MR) a jen o něco méně dokonale výpočetní tomografie (CT). Korelátem změn je postupující atrofie. MR využíváme s výhodou ke sledování progrese změn v čase. Využíváme pritom technik s vysokým rozlišením ve spojení s mapováním mozkových struktur. Výzkum v zobrazovacích metodách se soustřeďuje na měření progrese demence a detekci terapeutického účinku. V klinických studiích demencí se MR stala nenahraditelnou., The interest in diagnosing dementia with the use of neuroimaging raised considerably with the new therapeutic possibilities. Acetylcholine inhibitors are only effective in mild to moderate disease connected with dementia. Neuroimaging moved from diagnosing treatable or reversible :auses of dementia (responsible for 1-5% of all cases) to giving an early support of specific dementia diagnoses. With the early diagnosis prognostic measures concerning the patient and his/her family can be realized. The main goal of neuroimaging in dementia is to select future candidates for the particular dementing disease, to nark these with preclinical disease and clinically manifest disease. There are no clinical markers for neurodegenerative disease. Structures responsible for initial changes connected with dementia are medial temporal lobes - hippocampus and entorhinal cortex. Microscopic changes have their macroscopic correlate on imaging. Functional changes are detected prior to structural demage. Positron Emission Tomography (PET) is the most appropriate technique to image function followed by less precise Single Photon Emission Computed Tomography (SPECT). Early changes in both PET and SPECT are responsible for bilateral cortical temporoparietal signal drop. Anatomic or structural detail can be traced on Magnetic Resonance (MR) with less accuracy on Computerized Tomography (CT). Progress in atrophy is measured on yearly basis. Progress in dementia and benefit from therapy are the main topics for research. MR is indispensable tool for clinical studies., Jiří Obenberger, and Lit. 55
S prodlužujícím se průměrným věkem dožití čelíme nyní u starších pacientů pandemii osteoporózy. Základní preventivní opatření by měla začínat již v dětství snahou o dosažení maximální vrcholové kostní hmoty. U pacientů s involučním snížením BMD je základním opatřením adekvátní saturace kalciem a vitaminem D. Problematika nedostatečné saturace vitaminem D je komplexní a kromě efektů skeletálních zahrnuje i celou řadu efektů extraskeletálních, především vliv na svalovou sílu. U pacientů ve vyšších decenniích je porušena tvorba i vstřebávání vitaminu D a chronická „subklinická" hyposaturace tímto působkem je nesmírně častá. Přitom je základním patogenetickým mechanizmem involuční osteoporózy mírná sekundární hyperparatyreóza, způsobená tímto stavem. Zatím jedinou skupinou antiresorpčních preparátů, která je schopna zvýšit BMD u pacientů s involuční, senilní porózou a snížit riziko zlomenin nejen na páteři, ale i na kritickém krčku femoru jsou bisfosfonáty. Jejich dostatečný efekt je limitován adekvátní saturací kalciem a vitaminem D., Because of an increase in the average length of life -we are facing a pandemic of osteoporosis in older patients. Basic precautions should already begin in childhood when pursuing maximal peak bone mass. In patients with involutional decrease of BMD the basic measure is an adequate calcium and vitamin D saturation. The challenge of insufficient vitamin D saturation is a complex problem and apart from skeletal effects it includes a number of extraskeleLai effects, above all the influence on brawn. In patients in higher decenniums vitamin D creation and absorption is disrupted and such chronic „subclinical" hyposaturation is extremely frequent. Nevertheless, a moderate secondary hyperparathyreosis caused by this condition is basic pathogenetic mechanism of involutional osteoporosis. For the present, the only group of antirabsorption formulations that is able to increase BMD in patients with involutional senile porosis and decrease the risk of not only vertebral fractures but also of crucial femoral collar are bisfosfonates. Their sufficient effect is limited by adequate calcium and vitamin D saturation., Jiří Jenšovský, and Lit. 21
Zácpa je obtížné vyprazdňování tuhé stolice. Zácpa může být buď pouze symptomem jiného onemocnění, nebo vlastní chorobnou jednotkou. Vyskytuje se až u 20 % populace. Pričiny zácpy jsou děleny na střevní a mimostřevní. Z klinického hlediska je zácpa u nás klasicky dělena na: zácpu druhotnou (symptomatickou) a zácpu funkční (habituální), která je dále rozdělována na zácpu prostou, spastickou a inertní tračník. V diagnostice zácpy je základem podrobná anamnéza, vyloučení organické překážky (endoskopie, irigografie) a posouzení funkce (defekografie, manometrie, elektromyografie, „transit time"). Z léčebných opatření je zásadní dieta s dostatečným přívodem tekutin a vlákniny a poučení o režimu vyprazdňování s nácvikem pravidelné defekace. Medikamentózní léčba (laxativa, prokinetika) je podávána u fyziologické zácpy (např. změna pobytu, cestování) a u habituální zácpy po selhání režimových opatření., Constipation is a difficult passing of stools. Constipation can only be a symptom for other disease or an actual disease unit. It affects up to 20 % of population. Causes for constipation can be divided into intestínal and non-intestinal. From clinical point of view constipation is typically divided into: secondary constipation (symptomatic) and functional constipation (habitual) that can be further divided into simple constipation, spastic constipation and inert colon. When diagnosing constipation the most important steps are a detailed anamnesis, an exclusion of organic obstacle (endoscopy, irrigography) and a function evaluation (defecography. manometry, electromyography, transit time). Essential remedial measures are a basic diet with sufficient supply of liquids and fibres and instructions on bowel movement regime that includes regular defecation training. Medicamentous treatment (laxatives, prokinetics) is given in the case of physiological constipation (e.g. change of residence, travelling) and in the case of habitual constipation after the failure of regime measurements., Karel Lukáš, Aleš Hep, and Lit. 6
Vývoj teorií stárnutí reflektuje posun v lidském poznání; teorie novější jsou postupným zdokonalováním teorií starších. V posledních několika letech až desetiletích se rovina odhalovaných souvislostí zanořuje stále hlouběji do subcelulárních a molekulárních struktur. Přes mnoho společných rysů zůstávají jevy pro některé tkáně, orgány a orgánové soustavy specifické. V článku je předložen přehled změn způsobených stárnutím v buňce samotné obecně, dále potom v myokardu, v buňce kosterního svalstva, v chrupavce a celém pohybovém systému. Pozornost je věnována relativně novému' pojmu - sarkopenii, která má dalekosáhlý dopad na celkový stav a hlavně zachování soběstačnosti seniora. Specifické rysy má proces stárnutí v neuronu a mozkové tkáni, opět s konsekvencemi zásadního významu. Zkušenost říká, že obranyschopnost organismu klesá s postupujícím věkem, ale poznatky odhalující podstatu tohoto de facto empiricky zjištěného jevu přicházejí jen pozvolna. Na stav imunitního systému úzce navazuje kondice respiračního systému, který se ve stáří stává jedním z nejzranitelnějších článků celého organismu. Změny trávicího systému ve stán mohou vést k pozvolnému rozvoji vitaminových karencí i proteinoenergetické malnutrice. Poněkud opomíjeným rizikem ve stáří je tendence k hyperkoagulaci, a tím k četným tromboembolickým komplikacím., The development of ageing theories reflects the advancement in human knowledge; newer theories are progressive improvement of older theories. In the last few years up to decades the level of discovered imphcations submerges constantly deeper to subcellular and molecular structures. Despite many common features there are still phenomena that are specific for certain tissues, organs and organ systems. The article presents a review of changes caused by ageing in the cell itself, in general terms, then in the myocardium, in the skeletal muscle cell, in the cartilage and in the whole locomotive system. The attention is given to the relatively novel term - sarcopenia - that has far-reaching impact to the general state of health and mainly to the maintenance of senior self-sufficiency. Ageing process in neurone and brain tissue has its own specific features, again with consequences of essential significance. The experience teaches that stamina of the body decreases with advancing age but knowledge reveahng nature of this phenomenon, in fact found empirically, comes only slowly. The condition of respiratory system that becomes one of the most vulnerable parts of the whole body in the old age is closely connected with the immune system condition. Changes of the digestive tract in the old age can lead to gradual development of vitamin deficiency diseases and protein-energetic malnutrition. Somewhat neglected risk in the old age is the tendency to hypercoagulation thereby to the frequent thromboembolic complications., Hana Kubešová, Pavel Weber, Hana Meluzínová, and Lit. 32