N‑metyl‑D‑aspartát receptorová (NMDAR) encefalitida je nedávno definované autoimunitní postižení centrálního nervového systému (CNS). Podstatou neurologických potíží je porucha synaptického přenosu v důsledku internalizace NMDA receptorů po navázání autoprotilátek. V následujícím sdělení přinášíme nejnovější informace o onemocnění a jeho diagnostice. Současně dokládáme klinický průběh, strategii léčby a sledování našich pěti pacientek., N-methyl-D-aspartate encephalitis is a recently defined autoimmune disorder of the central nervous system. Neurological symptoms are associated with antibody-dependent internalization of NMDA receptors that leads to synapse disruption. Information about the disease, therapy and diagnosis are followed by clinical experience with our group of five patients., and Z. Libá, J. Hanzalová, V. Sebroňová, V. Komárek
Štúdia sa kriticky zaoberá diskurzívnymi aktivitami politikov a novinárov, ktorí slúžia ako modely pre imitáciu potvrdzovania, alebo naopak oponovania negatívnym stereotypom voči Rómom. Empiricky overuje tézu, že mediálny marketing politických strán zneužíva diskriminované a marginalizované skupiny na dosahovanie straníckych cieľov. Prostredníctvom kritickej systemickej lingvistiky analyzuje významové štruktúry predvolebného bilbordu, čím odhaľuje intencie komunikácie politickej strany s verejnosťou. Postupmi kritickej diskurzívnej analýzy mediálnych textov o anti-rómskom bilborde autorky identifikujú diskurzívne pozície rozmanitých aktérov, prípadne ich argumentačné stratégie, pričom kriticky reflektujú najmä asymetriu ich mediálnej prezentácie. Popisujú Diskuze / 401 sa spôsoby, akými parlamentná strana SNS implicitne (prostredníctvom bilbordu) a explicitne (vo svojich vyjadreniach) znevažuje celú etnickú skupinu. Z analýzy vyplýva, že hoci médiá uvádzajú názory rôznych diskurzívnych aktérov, v textoch chýba prezentácia argumentov, ktoré by pomohli širokej verejnosti pochopiť, prečo dehonestácia tejto stigmatizovanej skupiny je neprijateľná. Politické zneužívanie „rómskeho problému“ novinári demaskovali, avšak nevysvetlili negatívne dôsledky falošnej etnizácie nezamestnanosti, chudoby a verejnej dehonestácie Rómov., The study deals critically with discursive activities of politics and newspapermen which serve as models for imitation of confirmation or on the contrary of opposing the negative stereotypes against Roma. The thesis that the media marketing of political parties misuses the discriminated and marginalized groups for achieving the party goals is empirically verified. The meaning structures of pre-election billboard are analyzed by the means of critical systemic linguistics and thus reveals the intentions of communication of political party with the public. The authors identify the discursive positions of diverse participants, alternatively their argumentation strategies, and critically reflect especially the asymmetry of their media presentation by procedures of critical discursive analysis of media texts about the anti-Roma billboard. The ways how the parliament party SNS implicitly (through the billboard) and explicitly (in its statements) discredit the whole ethnic group are described. From the analysis follows that although media present the opinions of different discourse participants, the texts are lacking the presentation of arguments that could help the wide public to understand why the dehonestation of this stigmatized group is unacceptable. The political misuse of „Roma problem“ was unmasked by newspapermen but the negative consequences of false ethnic attribution of unemployment, poverty, and public dehonestation of Roma were not explained., Jana Plichtová, Vlasta Paholíková., and Obsahuje seznam literatury
Anti-suit injunctions are rather unknown in the civil law legal system of the Czech Repbulic. The policy reasons for the rejection of anti-suit injunctions in the Czech Republic are rooted in the constitutional right of every person to assert, through the legally prescribed procedure, their rights before an independent and impartial court or, in specified cases, before another body. In other words, every person may commence proceedings before a competent court, or respectively before any court or another body (e.g. like an arbitral tribunal, etc.), which is then exclusively empowered to rule on its jurisdiction. Therefore, there is also no distinction between anti-suit injunctions in domestic and international litigation. Czech law does not have any alternative procedural or substantive devices that may have similar functions as anti-suit injunctions related to arbitration. It means that it is not possible to obtain a court order against a respondent prohibiting the respondent from commencing or continuing court proceedings in another forum in violation of an arbitration agreement., Alexander J. Bělohlávek., and Obsahuje bibliografické odkazy
Tumour necrosis factor (TNF) plays a central role in the inflammatory process. In the skin, it contributes to immune containment of tick-transmitted pathogens like Borrelia burgdorferi. In the saliva of some tick species, active compounds are present that inhibit detection of TNF in specific ELISA. We compared the presence of anti-TNF activity in saliva or salivary gland extract from 11 tick species from the family Ixodidae and demonstrated it in genera Ixodes Latreille, 1795 and Haemaphysalis Koch, 1844. Analysis of anti-TNF activity in Ixodes ricinus (Linnaeus, 1758) saliva during the feeding period showed that it is present in the late, rapid phase of engorgement. Significance of anti-TNF activity for tick feeding and transmission of tick-borne pathogens is discussed., Markéta Rezková, Jan Kopecký., and Obsahuje bibliografii
The endothelin axis (endothelins and their receptors) is strongly involved in physiological and pathological processes. ET-1 plays a crucial role in particular in tumor diseases. Endothelin-1 receptors (ETA and ETB) are deregulated and overexpressed in several tumors such as melanoma and glioma. We studied the binding of 24 monoclonal antibodies directed against human ETB receptors (hETB) to different melanoma cell lines. Few of these mAbs bound to all the melanoma cell lines. One of them, rendomab B49, bound to ETB receptors expressed at the surface of human glioma stem cells. More recently, we produced new antibodies directed against human ETA receptor (hETA). Several antibodies have been isolated and have been screened on different tumoral cells lines. As for the mAbs directed against the hETB receptor only some of new antibodies directed against ETA receptor are capable to bind the human tumoral cell lines. Rendomab A63 directed against hETA is one of them. We report the specificity and binding properties of these mAbs and consider their potential use in diagnosis by an in vivo imaging approach., A. Herbet, N. Costa, N. Leventoux, A. Mabondzo, J.-Y. Couraud, A. Borrull, J.-P. Hugnot, D. Boquet., and Seznam literatury
Berlinova dichotomie pozitivní a negativní svobody je v akademickém prostředí natolik diskutovanou problematikou, že jakékoli pokusy o její novou interpretaci čelí notnému riziku rozvíjení již řečeného, a tím i možnosti ztráty argumentační síly. Cíl tohoto článku však nespočívá v přispění k debatě týkající se funkčnosti Berlinova rozdělení, ale ve zpochybnění stereotypně přijímaných ideových zdrojů, jimiž se Berlin údajně inspiroval. V rámci linie tradic liberálního myšlení, kterou identifikuje mimo jiné sám Berlin, je totiž jeho rozlišení dvou pojmů svobody běžně ztotožňováno s principy a ideovým poselstvím klasifikace francouzského osvícence Benjamina Constanta. Směšování Berlinovy polarity pozitivní – negativní s Constantovým schématem antická – moderní je pravděpodobně důsledkem četných styčných bodů obou koncepcí, jež však vedou k automatickému vnímání souladu i u těch principů, u nichž je míra koherence problematická. Za hlavní cíl této studie lze tudíž označit jednak prokázání skutečnosti, že pro důslednou komparaci Berlinovy a Constantovy dichotomie je kromě běžně analyzované příbuznosti negativní svobody se svobodou moderní nezbytné vzít v úvahu i provázanost opačných pólů spektra, a především pak obhajobu teze, že v podstatných momentech Constantovo myšlení opouští meze liberální tradice a konotuje Pettitovy republikánské principy svobody jako ne-dominance. Takový závěr vede v konečném důsledku k tomu, že Berlinovo a Constantovo dělení nelze vnímat jako homogenní., Berlin’s dichotomy of positive and negative freedom is, in academic quarters, such a well-discussed problem that any kind of attempt at a fresh interpretation confronts the real risk of developing what has already been said and, in that way, of losing argumentational strength. The aim of this article does not, however, consist in contributing to the debate about the viability of Berlin’s distinction, but in calling into question the stereotypical reception of the intellectual sources that Berlin was inspired by. In the framework of the line of traditions of liberal thinking, which, among others, Berlin himself identifies, is his distinction between two concepts of freedom, usually identified with the principles and intellectual meaning of the classification by the French enlightenment thinker Benjamin Constant. The mixing up of Berlin’s polarity positive–negative with Constant’s scheme of ancient–modern is probably a consequence of the numerous common points in the two conceptions. These, however, lead to the automatic perception of agreement even in those principles for which the level of coherence is questionable. The main aim of this study is, therefore, to indicate, firstly, the proven fact that for a consistent comparison of Berlin’s and Constant’s dichotomy one must examine, in addition to the commonly analysed relationship of negative freedom with modern freedom, the connectedness of the opposite poles in the two cases. Secondly, and more importantly, the thesis is advanced that, in its fundamental properties, Constant’s thinking goes beyond the liberal tradition and points towards Pettit’s republican principles of freedom as non-dominance. This conclusion ultimately leads to the recognition that Berlin’s and Constant’s division cannot be seen as homogenous., Jan Květina., and Obsahuje seznam literatury
Antifosfolipidový syndrom (APS) je autoimunitně podmíněné onemocnění s celou řadou potenciálně život ohrožujících manifestací. Vyskytuje se samostatně v primární podobě nebo jako sekundární doprovázející řadu chorobných stavů (autoimunitní, nádorová onemocnění atd.). Diagnostická kritéria zahrnují jak klinickou, tak laboratorní složku. Mezi klinické manifestace patří výskyt trombóz arteriálních či žilních a dále komplikace v těhotenství. Laboratorně musí být opakovaně prokázána přítomnost antifosfolipidových protilátek v minimálním odstupu 12 týdnů. Klinická manifestace APS může být velmi pestrá a často vyžaduje multidisciplinární přístup. Obávanou, ale vzácnou komplikací je tzv. katastrofický APS spojený s vysokou morbiditou a mortalitou. Včasná diagnóza spolu s terapií výrazně ovlivňuje prognózu pacientů s APS. Klíčová slova: antifosfolipidový syndrom – systémový lupus erythematodes, Antiphospholipid syndrome (APS) is an autoimmune disorder characterized by various potentially serious and life‑threatening manifestations. APS occurs in a primary form with no associated conditions, or in a secondary form associated with various other illnesses (autoimmune, neoplastic and others). APS is diagnosed according to clinical and laboratory criteria. It is characterized by recurrent arterial or venous thrombosis and/or pregnancy‑related complications and laboratory findings of antiphospholipid antibodies in a minimum time interval of 12 weeks between individual laboratory tests. Clinical manifestations of APS can vary and a multidisciplinary approach is needed. Catastrophic APS is a very serious and life‑threatening condition associated with high mortality and morbidity, although it is rare. An early diagnosis with proper therapy has a serious impact on the prognosis of patients with APS. Keywords: antiphospholipid syndrome – systemic lupus erythematosus, and Ciferská H.
Sekundární prevence aterotrombotických příhod je doménou protidestičkové léčby, podle rizika jedním lékem či kombinací acetylsalicylové kyseliny s blokátory ADP receptorů. Význam kombinace duální protidestičkové léčby v kombinaci s xabany či s dabigatranem prověřovalo 6 klinických studií. Pouze jedna z nich (ATLAS ACS 2-TIMI 51) ukázala, že léčba malými dávkami rivaroxabanu (2krát 2,5 mg) může být přidána ke kombinaci kyseliny acetylsalicylové s klopidogrelem. Pro několikanásobně zvýšené riziko velkých krvácivých příhod se však čistý klinický přínos pohybuje jen kolem 0,5 % ročně. Duální léčba s kombinací kyseliny acetylsalicylové s prasugrelem či s tikagrelorem je přínosnější. V druhé části přehledu je rozebírán vyšší výskyt infarktu myokardu v kontrolovaných studiích při léčbě dabigatranem v porovnání s warfarinem. Vztah není dořešen, nicméně u nemocných s vyšším rizikem koronárních příhod je při indikaci antikoagulační léčby přímými antikoagulancii vhodnější volit ze skupiny xabanů (apixaban či rivaroxaban)., Secondary prevention of atherothrombotic events is the domain of antiplatelet therapy and according to present risk is used one drug strategy or combination of acetylsalicylic acid with ADP receptor blockers. The importance of the combination of dual antiplatelet therapy together with xabans or dabigatran was investigated in 6 clinical trials. Only one of them (ATLAS ACS 2-TIMI 51) indicated that treatment with small dose of rivaroxaban (2 × 2.5 mg) may be added to dual strategy of acetylsalicylic acid and clopidogrel. The risk of major bleeding event is increased and net clinical benefit is only about 0.5 % per year. Dual therapy with aspirin and prasugrel or tikagrelor is beneficial. In the second part of the review is discussed higher incidence of myocardial infarction in controlled group in the trial comparing treatment of dabigatran with warfarin. This relationship has not been resolved, however, in patients with higher risk of coronary events and indication of anticoagulant treatment with direct oral anticoagulants it is recommended to choose from xabans (apixaban and rivaroxaban)., and Jan Bultas